Dit huis voor ouderen had veel kamers en alles had een naam:De Grote Zaal, de Kleine Zaal, de Soos met bar en ”Buffet”,het Hok van Adrie die al lang weg was,het aangeharkte Jan Bokmaplein, die lichte Achterzaal,het diepvriesmaaltijdenpiepschuimhok,Informatiebalie, Poetshok – voorheen de telefooncel,maar bovenal de Biljartzaal, ja, die Biljartzaal!In de krochten van de Wielewaagweefde een Grijze Colonne gestaagonder het mom van biljarteneen netwerk ter redding van het land…

Wat gaan ze toch doen met onze zalen,en de PlusBus kamer, de keuken met het drankhok,ons buffet, de vitrine, de spullen voor de bingo?Ik troost u: Dat gaat allemaal weg,u hoeft er niet meer voor te zorgen, het is klaar.Geef de deuren een klopje, de klinken een hand,beasem een raam van het vissenkomkantoor,fluister de gang dank en vaarwel – het is klaarzoals vroeg of laat alles stopten transformeert. Verheug u, uw mooie jurk,uw nette pak, al zoveel minder donker,zal zich mengen met het palet van de stad,met kind, met jong, met branie, met wit en bruin en zwart.

Het ketsen der keuen, het kletsen der kaarten, uw scrabblegerammel,uw stem, uw lach, uw wandelverhaal,uw rijtjes Frans, uw Herfstklankzang,alles klinkt door in het stadskoor.
Het huis van een oudere heeft veel kamers, zet ze open, het is tijd:In de Huizen van de Wijk zoekt een kinderhand de uwe,vindt de rusteloze vluchteling in uw glimlach steun.

De muzikant, de naaister, leraar, klokkenmaker,voor elk van hen gaat u bestaan, en zij voor u.En blijft het centrum knagen voor koffie en een praatje,kraak een pand, maak weer een Hoekje in Suisse,vraag kerk of universiteit soelaas,geef ons de kans u bij te staan. Iedereen weet:De geranium is een sluipmoordenaar,hij spuit een gas dat de geest verlamten van je lijf een plant maakt.

Aangeboden aan Solidez door Laurens van der Zee, stadsdichter van Wageningen, bij de sluiting van het seniorencentrum De Wielewaag, 26 juni 2014.