Het Jubileum is geklaard, de klus zit er op,

zonder ons was het huilen geweest, huilen en paniek,

want dit Jaar kwam erg onverwacht.

Wageningen kreeg het feest dat Wageningen verdiende,

wat Wageningen miste weet geen mens.

Wij van het Comité drinken nu de laatste fles leeg.

Tussen de kussens van de bank lagen nog zoutjes.

Bij dit laatste maal gaan we stempelen,

de goeden goed, de fouten lekker fout

en strakkies gaan we mooi zitten voor het Portret.

Hé, het portret! Wie zou dat ook weer regelen?

Komt Stöver, Mulder, een Kamphuis of een Reijers?

Of iemand met een kwast zoals een Haan, een Offerhaus?

Een plaatje richting Staalmeesters zou aardig zijn,

voor ons, de Fixers van het Feestjaar.

En dat was pas het begin,

dit stadje heeft ons immers nodig, nu

én over vijf én vijftig jaar.

Want wij weten wie en wat werkt en wie niet,

dus wij gaan Van Rumund helpen

met bezemen door het apparaat.

De hele stad schudden we ook even op,

dat zogenaamde bruisen gaat nu echt wat worden.

Kortom Wageninger, wees niet bang dat wij stoppen,

je mag slapen als een blok respectievelijk roos.

Het W-team pakt door. U hoort van ons!

Laurens van der Zee, stadsdichter van Wageningen, bij het slotdiner van het vrijwilligerscomité Wageningen750 met VIPS van de gemeente Wageningen, in restaurant Het Carillon, 28 januari 2014.