Als slot van de Ode aan Marian Heij, op 9 maart 2014 in de bblthk van Wageningen, bracht stadsdichter Laurens van der Zee de liedtekst Kom van die wolk af!, vrij naar de bekende jaren ’60-hit Kom van dat dak af door Peter Koelewijn.

De terugblik op de bijdrage van Marian Heij aan het culturele leven in Wageningen inspireerde hem tot nóg een tekst, de monoloog Een sint-bernard in de Hoogstraat. Deze is niet uitgesproken. De tekst is te lezen op zijn website: http://laurensvanderzee.nl/marianheij.htm. Marian Heij, voormalig eigenares van de gerenommeerde Wageningse boekhandel Kniphorst, werd enkele jaren geleden om het leven gebracht.Kom van die wolk af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die wolk af,
‘k waarschuw niet meer,
kom van die wolk af, dat was de laatste keer.

Er was in Kniphorst een vrouw, die wilde op het bordes,
beroemde schrijver aan de hand, in de andere een fles.
De boeken lagen stil en de verkoper werd heet
en in de straat weerklonk zijn kreet:Van dat bordes af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die wolk af,
‘k waarschuw niet meer,
van dat bordes af, dat was de laatste keer.Ze trok de stad omhoog naar dat zelfde bordes,
de dichters op hun zolderkamer riep ze naar de les,
de bieb, de boekenmarkt, het multiculti avontuur,
niets was haar te duur.

Een ondernemer, ik neem mijn petje af,
Ja, ja, ja, ja, ja een ondernemer,
mijn petje af,
een ondernemer, ze is er niet meer.

Er kwam een vreemde man en die luisde haar er in,
ze voelde zich prinsesje maar het ging om zijn gewin.
Wij zagen het gebeuren maar we waren machteloos,
en naar haar raam riepen wij boos:

Kom van die wolk af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die wolk af,
‘k waarschuw niet meer,
kom van die wolk af, dat was de laatste keer.

En iedereen werd kwaad en zei áán is de boot,
stop met die relatie anders wordt het je dood,
maar zij werd eigenwijs en wij ten einde raad,
dus nu klonk het in de straat:Ga van die vent af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die vent af,
‘k waarschuw niet meer,
ga van die vent af, dat was de laatste keer.

En toen kwam de laatste keer, het was een drama in de nacht,
we slaan ons voor de kop, we hadden dit niet verwacht,
we knarsen tand en wringen hand met tranen in het oog,
en we roepen naar omhoog:Kom van die wolk af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die wolk af,
‘k waarschuw niet meer,
kom van die wolk af, dat was de laatste keer.

En Sjaak en Bets en Hanny en Masood zijn nu alleen,
ze modderen wel verder maar ze weten niet waarheen,
it’s lonely at the top, ’t is maar dat je het weet,
en in de straat weerklinkt hun kreet:

Kom van die wolk af, ‘k waarschuw niet meer,
nu, nu, nu, nu, nu, nu van die wolk af,
‘k waarschuw niet meer,
kom van die wolk af, dat was de laatste keer.

Geef ons een seintje, dat je aan ons denkt,
Ja, ja, ja, ja, ja dat torenhaantje,
ben jij het die ons wenkt.
Wij zullen doorgaan, voor de cultuur.
Wij zullen doorgaan, voor de literatuur,
voor Wageningen, tot ons laatste uur!Kom er af, Mariaaan!!!!!!!!