Ja, je buren, daar heb je wat aan.

Ze vangen je post en je kinderen op,
praten tegen de kat en de plant.
We roepen wat vanuit de achtertuin,
lachen wat bij de voordeur, met de sleutel in de hand,
ja, hier is het fijn, hier moet je zijn!

Maar waar is de wereld? Waar is die wereld die wij óók zijn,
mee-maken, in- en uitademen,
die op ons inbeukt om aandacht, flitst in onze moede ogen,
hel en hemel tegelijk, en waar staan wij?
Onze achtertuin kan al lang de wereld niet meer bevatten.
Hoe leren wij dan, ons tot haar te verstaan?

Het antwoord ligt in onze stedenband.
Daar, waar ver over de grens een plaats voor jou is,
een koffie, een welkom, je kent elkaars verhaal
en pakt de draad weer op.
Oefenen, uitoefenen, spelen en werken,
een partnerstad is je eerste stap naar wereldburgerschap.

Tijdgenoten, lotgenoten, bondgenoten zijn wij.
Dus koester wat gezaaid is, oogst wat gegroeid is,
laten we vieren wat al zo lang terug begonnen is:
Onze stedenband!

Laurens van der Zee, stadsdichter van Wageningen, bij de viering van 20 jaar officiële stedenband tussen Mörfelden-Walldorf (D) en Wageningen (NL), 30 juni 2012