Zoals een bootwerker scheepskabels sloopt,
polsdik staaldraad, taai tot in de hel behalve draadje
voor draadje, één voor één, zó
heeft Van Rumund zich bevrijd, lint
na lint, knip voor knip, óp
naar zijn Zwitserleven

Soms zal hij nog wakker worden
denkend aan de stad. Steek je hoofd maar in die bek,
ruik de adem van de leeuw, zie het donker van die strot,
en maar blijven lachen, snoepje geven, aaitje over
leeuwenmanen, nooit een klopje
want daar worden ze onrustig van.

En dan, kijk dan eens rustig
om je heen: vertrekken doe je nooit alleen
maar met je jaren in je tas en alles
dat je dierbaar was en grijze manen
op je kop. Daar kan geen kettingzaag,
geen leeuw en zelfs geen lintje tegenop.

Ivanka de Ruijter, stadsdichter 2018 – 2021
Martijn Adelmund, stadsdichter 2015 – 2018
Laurens van der Zee, stadsdichter 2012 - 2015