We lopen door een huis met duizend ramen en één deur.
Daar kwamen we door binnen. En nu is het een kwestie
van verzinnen hoe het kan dat achter al die ruiten
steeds een ander buiten is.

Voor we dat precies begrijpen houden we ons hoofd opzij.
Het perspectief rust uit nu wij – niet weten waar het loopt.
Wanneer er iets begint te lijken op een borst, een boot,
een bos, een huis, breng ik weer vormen thuis.

Dan blijkt dat jij iets anders ziet. Het bos noem jij een
barcode, jouw vogel is mijn boot. Mijn borsten zijn
jouw heuvels, en je onbedekt mijn bloot.

En toch is het hetzelfde. Duizend woorden voor één
woord. Parallelle werkelijkheid: duizend ramen
en één poort.

Ivanka de Ruijter

Opening Culturele Ronde in Museum de Casteelse Poort | april 2019