Aan ons verraadt het landschap zijn verleden
als we de treden van het trappetjesbos begaan
en bovenaan de tuin vol bomen vinden.

We zien de wolken boven wilgen in het uitgestrekte
bekken van de Rijn en trekken dan een
olifantenpaadje van het bankje naar de linde.

Onder alle groene bloemen gaan we staan
onder het loof en wijzen aan: berk, iep, es, plataan.
Prunus, acer, netelboom. We tellen alle ringen aan

hun wijd gespreide vingers. Jaar na jaar na jaar
na jaar, als opgestuwde eeuwigheid. De hazelaar,
de zomereik: we zijn een bos aan bomen rijk.

En zelfs als je niet eerder kwam is het alsof
je iets herkent: vaag bespeur je de geaardheid
van een waardig monument.

Ivanka de Ruijter
Opening Open Monumentendag Wageningen | september 2019