Laten we de gaten uit onze broeken naaien,
spandoeken als kleren dragen,
vliegtuigen uitzwaaien,
vervuilende fabrieken plat bellen met vervelende vragen
(en vooral niet instemmen).

Laten we varkens uit slachthuizen redden,
windmolens in onze achtertuinen zetten,
rotondes bezetten met fietsen.
Pleinen volkrijten met cijfers, krijsen
tot oren scheef zitten, zeeën plastic uit parken vissen.

De moed is naar ons hoofd gestegen.
We gaan niet langer anders dan overdreven doen
of zoeken naar een middenweg.
Later zit ons op de hielen, hijgt in onze nek.
Straks struikelen, verzuipen onze kinderen
en wij die dat al wisten.

Ellen van der Kolk

Foto's: Anita Vogels