Foto: Catalijn Adelmund

Wij horen toch tenminste naast het schilderij
als gelijkwaardige collega’s, partners in crime
of desnoods naast de deurmat als ontvangstcomité
maar nee, wij worden verstopt met haren onder water
in half kapotte potjes naast de kraan.

Het doek krijgt alle ogen
paradeert met kleuren
alsof het lichaamseigen veren zijn
die hij uitslaat voor bekijks.

Zoek toch, kijk ons aan alsjeblieft
groet, of zwaai waar mogelijk ook even
en waag het niet
het doek tot daar aan toe
maar waag het niet ons te vergeten.