Het duwt de derailleur de ketting
roept ratelend mijn naam

Het hoopt het hoofd het hoopt niet eens
het denkt nog net genoeg: blijf gaan

Ze voelen de benen ze moeten zo meteen
nee nu nog even meer dan goed is geven

Het stroomt het zweet het zout het plakt
het prikt het maakt de schakels glad

Het stuurt het stuur het houdt de renner
wel gebogen maar ik buig niet

Het ligt de weg het ligt het ligt er maar te liggen
strekt zich uit alsof het uitstelt mij te missen

Het wiel het achterste het volgt het voorste
tot de trappers scheel zien zo dichtbij

De finishlijn

Het grijnst het goud het grijpt de hand het
hangt de hals het lacht het weet ik leef ik blijf.