150 jaar Hotel Wageningsche Berg
“Op het randje”

Wat overblijft
Op het randje
van Veluwe
Langs de sporen
van de tijd 

Het water
als bevroren
toren stapels
Hoog
het ijs 

Stuwt de bodem
op en voorts, nu
Dat wat
overblijft 

Een berg,
(op het randje)
De millennia
zo om 

Gesmolten
met de jaren
Natte sneeuw
voor de zon

Hotel-keten
Op het randje
als rots
In de branding
van de tijd 

Weerhoudt zich
vast, weerbarstig
Weder opgebouwd
na strijd 

Gastvrij
in bedrijf
Dit statige
verblijf 

No I gevat door bliksem
No II in vlam geschoten
No III gesloopt
No IV de dans ontlopen 

Op het randje, dan
van crème brûlée
Een haar na
van revolte 

Het zoets van
deze plek nét niet
Tot karamel
versmolten

Zo zet zich
Op het randje voort
Als was een
fort gezeten

Een anderhalf
eeuw lange
Hotel-conferentie
keten

Hoogtepunt
Voor klimmers
en de klauteraars
Te midden van
de Alpen haast 

Wie durft te wagen
om te winnen
Op het randje
van de dingen 

Wringt zich steil
langs de hellingen
Tot de top
en is dan binnen: 

Hoogtepunt
van Wageningen 

Opgekrikt
Tussen Veluwe
diens zoom
En van Neder-Rijn
haar stroom 

Uit Oosten met
het ochtendgloren
Schijnt de zon
haar zonnesporen 

Langs stadion,
de watertoren
Om zich in
haar hart te boren 

Dat krikt op
je humeur, met
Vaste prik,
haar weidse blik,
en de buitenlucht,
en -geur 

Wereld aan je ...
In restaurant
of je pyjama
aan de ramen
Panorama 

Starend naar de
Uiterwaarden, als
met de wereld
aan je 

Voeten
Langs rivier
met je tenen
over mos
Van arboretum
of het bos
Of bestierend
stalen ros 

Fitness
Mik stress,
de deur uit
met Fitness
Duw al het
Gekwel
Van U af met
Dumbell

Niet moeilijk
Wie rond raast
Gevat door druk
Onthaast hier
Ontspant, landt
Ge-makkelijk

Languit
In de
Wellness
vind U
Stoombad,
Sauna (Fins), nu
Tel dus uit
Uw winst,
Hoewel,
het hoeft niet,
U kan ook
Languit,
In de Jacuzzi

Wat U wil
Wat u geschiedt?
Een luxe suite
Met bad en licht,
Balkon, Rijnzicht

Kijk uit!

Kijk uit, over de Rijn
Daaromheen de landerijen

Iets,
om ver naar uit te kijken 

Maar kijk uit!
De tijd raakt zo verstreken
Uren, dagen, weken

Raak er niet op
Uitgekeken 

Vorderend
wordt dat staren
Weken maanden jaren
En tijdig
Zijn het er zo
Honderdvijftig