Op 25 januari 2024 start de nationale week van de Poëzie en dat is ook de dag waarop Wageningen een nieuwe stadsdichter kiest. Dit doen we op donderdag 25 januari in de bblthk.
De termijn van onze huidige stadsdichter Ellen van der Kolk loopt ten einde. Aan wie draagt zij het stokje over? Misschien aan jou? Als stadsdichter word je gekozen voor een periode van drie jaar. De benoeming van een stadsdichter is een gezamenlijk initiatief van de bblthk en de gemeente Wageningen.
Je vangt zo veel mogelijk stadsgeluiden in woorden. Je drukt een poëtische stempel op Wageningen en je draagt met regelmaat je gedichten voor op bijzondere gebeurtenissen.
Als stadsdichter krijg je daarnaast een vast podium – fysiek en op de website van o.a. de bblthk en Cultuur in Wageningen. Je schrijft minimaal vijf keer per jaar een gedicht of een anderszins poëtische uiting; op eigen initiatief, of op verzoek. Je gedichten gaan over Wageningen en/of ze verwijzen naar een actuele Wageningse situatie. Om stadsdichter te worden, verwachten we dat je in Wageningen woont. Of je nu een bundel hebt gepubliceerd of niet, of je wel of geen podiumervaring hebt: iedereen is welkom om werk in te sturen en op 25 januari het podium van de bblthk te pakken.
Heb je misschien wel interesse, maar wil je nog wat meer informatie? De huidige stadsdichter verzorgt informatieve sessies voor geïnteresseerden, kijk hier voor meer informatie.
Kandidaat stadsdichters is gevraagd een gedicht te schrijven met de volgende opdracht:
Schrijf een gedicht over Wageningen met behulp van twee van de volgende ingrediënten:
Je gedicht draag je voor op de feestelijke verkiezingsavond op 25 januari in de bblthk. De avond zal gepresenteerd worden door Ivanka de Ruijter. Een breed samengestelde jury onder voorzitterschap van cultuurwethouder Maud Hulshof zal aan het eind van de avond bekend maken wie zichzelf de komende drie jaar stadsdichter van deze mooie stad mag noemen.
De huidige stadsdichter Ellen van der Kolk tijdens één van haar voordrachten.
A wound that scratched the face of the sun, the poet that is me... The full loaf of the moon, that is my adorable lady..!
Drie jaar geleden ben ik teruggekeerd naar de stad waar ik mijn tienerjaren heb doorgebracht. Ik houd van Wageningen. De gemoedelijke sfeer, de diversiteit, een beetje stad, beetje dorp, omringd door een prachtige omgeving. Tegelijk met mijn terugkeer ben ik eindelijk begonnen met schrijven. Ik lijk een goed gevoel voor de tijdsgeest te hebben, en kan door een sterk inlevingsvermogen en een goed oog voor detail allerlei sentimenten goed vangen in mijn gedichten. Inmiddels heb ik ook een paar keer een kleine voordracht mogen geven. Daar heb ik ervaren dat ik het niet alleen heel erg leuk vindt om mijn werk te delen, maar ook, onverwachts, dat het veel voldoening geeft als ik merk dat mijn gedichten iemand oprecht geraakt hebben. Of ik dat ook voor Wageningen kan betekenen? Ik heb geen idee. Ik weet alleen dat ik het heel graag zou proberen, en dat ik het een enorme eer zou vinden als ik het wel en wee van Wageningen als stadsdichter zou mogen verwoorden.
Motivatie:
dat wordt snel zo’n egocentrisch ding.
Met van: “Ik wil …. Bladie bladie bla”.
Ik hoop gewoon, dat ik er kan zijn
voor de mensen en wat ze voelen
voor de dieren en wat ze nodig hebben
door de bloemen en de overgebleven bij
voor groot en voor klein.
Motivatie volgt.
Poëzie zit in mijn bloed en ik ben verliefd op Wageningen, vanaf de eerste dag dat ik hier kwam. Wat is er leuker, dan te mogen schrijven voor de allermooiste stad van Nederland? Ik schrijf poëzie sinds ik 12 jaar ben. De laatste jaren ben ik actief bezig om op diverse podia op te treden met mijn poëzie, in Wageningen en daarbuiten. Zo mocht ik o.a. afgelopen jaar de Gorcumse Litertuurprijs voor volwassenen in ontvangst nemen. Ik houd van Wageningen, het is een knusse, interessante, boeiende stad met een diversiteit aan mensen, ideeën, culturen. Er gebeuren hier een hoop interessante dingen! Ik kijk er naar uit de stad beter te leren kennen door het stadsdichterschap, haar stem te mogen zijn.
Mijn naam is David de Winter. Het is 6 jaar geleden dat ik voor het eerst hoorde over het Stadsdichterschap in Wageningen. Sindsdien heb ik de ontwikkelingen in de stad op de voet gevolgd en stiekem zelf gedroomd om ooit vertolker van deze stad te mogen worden. Te midden van mijn wandelingen rondom de berg hier, gesprekken met de mensen hier, en als luis in de toga op de campus hier, vormde zich namelijk een geheel eigen beeld op 't centrum en haar inwoners. De komende drie jaar hoop ik dit beeld te mogen aanvullen en delen als jullie stadsdichter. Op de avond zelf ga ik een gedicht voordragen met veel witregel en dat belooft dus een eenmalige happening te worden. Kom dus vooral kijken op de 25e om mij en de andere kandidaten te ondersteunen in ons moment. 'hier, en hier, en hier'. David.
Ik woon nu 12 jaar in Wageningen. Wageningen is mijn thuis en dit gedicht moest er opeens uit gisterochtend: de zaterdag voor de inleverdatum.
Ik werk bij het Vrijwilligerscentrum Wageningen en houd van het gedicht dat Ivanka de Ruijter voor dit centrum schreef bij het 25-jarig jubileum.
Dichten doe ik af en toe. Mijn favoriete dichter is Lieke Marsman, voormalig dichter des vaderlands.
Ik kijk ernaar uit het voor te dragen en hoop dat mensen zich erin herkennen.
Ik ben verknocht aan deze stad. Ik ben hier geboren, ben toen in het buitenland gaan wonen en ben teruggekomen om hier te studeren. Het voelt al een jaar of zes alsof ik hier thuis ben. Ik zie ontzettend veel moois voorbij komen qua kunst en cultuur (zeker rond 4-5 mei), en zou graag mijn steentje willen bijdragen door het stadsbeeld te vangen in goed werkende teksten. Verder studeer ik Creative Writing aan ArtEZ in Arnhem en zou de stadsdichters functie mij heel goed op weg helpen om van schrijven mijn vak te maken. Vandaar dat ik deelneem aan deze verkiezing; ik hoop een goede kandidaat te zijn.
Als stadsdichter representeer je de stad op een poëtische manier, en het lijkt me fantastisch om deze rol te mogen vervullen. Ik woon zo’n tien jaar in Wageningen en ik zou het mooi vinden om te verklinken wat er leeft in de stad. Het lijkt me als stadsdichter ook leuk om in gesprek te gaan met bewoners over hun relatie met de stad, over of mensen bijvoorbeeld favoriete plekken in de stad hebben, en wat deze voor hen betekenen. Naast poëzie schrijf ik ook liedjes, en ik zou als stadsdichter behalve gedichten ook liedjes kunnen schrijven. Ik voel me thuis in Wageningen en zou graag mijn liefde voor onze mooie stad uiten op een creatieve manier.
Het zou mij heel leuk lijken om stadsdichter van Wageningen te worden en uiteraard een hele eer. Ik studeer aan de universiteit van Wageningen een dubbele master: ‘Forest and Nature Conservation’ en ‘Development and Rural Innovation’. Ondanks dat ik niet mijn hele leven in Wageningen heb gewoond, heb ik het gevoel dat ik Wageningen al mijn hele leven ken. Mijn moeder heeft hier ook gestudeerd en heeft mijn hele leven al levendige verhalen verteld over haar gouden tijd hier. Haar gevoel en sentiment deelde ik gelijk toen ik hier ging wonen tijdens mijn bachelor. Zeker in mijn eerste jaar herinner ik mezelf wekelijks lyrisch naar mijn ‘thuisthuis’ te sjezen met zakken vol peren, pruimen en tomaten die ik voor maar €5 (!!!) euro had bemachtigd op de markt. Misschien zijn na vijf jaar studeren de wittebroodsweken een beetje verstreken, maar ik kan die liefde nog steeds heel sterk voelen wanneer er ‘Lief meisje, neem een mandarijntje.’ wordt gezegd op de markt, of ik semi onverwachts tot mijn knieën in de modder sta in de Uiterwaarden. Naast de prachtige natuur vind ik de passies die mensen voelen ook super authentiek en bijzonder. Deze variëren van om 5 uur ‘s ochtends opstaan om broedende vogels te spotten tot meerdere theater verenigingen tot dekkieomjenekkie tot MiniCulture tot Rummikub toernooien. De diversiteit aan mensen en hun affiniteiten maakt Wageningen de warme en open stad die ik ken. Afijn, Wageningen zit in mijn hart.
In tegenstelling tot Wageningen, is het schrijven van poëzie nog relatief nieuw voor mij (~3,5 jaar). Vorig jaar heb ik voor het eerst iets voorgedragen tijdens Spoken, wat ik heel spannend vond maar ook heel gaaf. Schrijven (poëzie, maar ook kleine verhaaltjes) is voor mij een grote uitlaatklep en ik haal er super veel plezier uit. Als ik schrijf probeer ik altijd heel erg bij mezelf te blijven en mijn belevingswereld. Ik heb al eerder wat van mijn poëzie gedeeld met mensen en sommigen zeggen dat ik er iets mee moet doen. Omdat mijn werk heel dicht bij mezelf staat is dat best wel eng, maar tegelijkertijd ook juist bijzonder om het te kunnen delen met anderen. Ik zou het een ontzettend grote eer vinden om mijn poëzie te kunnen delen met Wageningen en ik hoop dat mensen zich herkennen in wat ik schrijf. Dat zou mij nou fantastisch lijken!
Ik geniet enorm van het wonen en werken in onze 'bijna paradijselijke' stad. Overdag mag ik hier gave recyclingprojecten beheren om het klimaat en grondstoffen een nieuw leven te bieden. Als Stadsdichter zou ik in de luwte van de avonden ons Paradijsje ook graag eeuwigheidsperspectief bieden. Niet in de ijdele zin van 'wie schrijft die blijft', maar omdat 'geschreven doet herbeleven':Als Adam op de straten de dingen nieuwe namen geven. En als Eva in de parken alle verleidelijke schoonheid beschouwen. Als een slang sluw bevragen waar soms de schoen wringt. En als God rustig rondwandelend aan iedereen vragen: "waar ben jij?"Met deze Stadsdichter komt het Paradijs nóg dichterbij!